Fizjoterapia jest niezwykle ważnym elementem we wszystkich sportach walki, nawet jeśli jesteś niezniszczalny/a i niepokonany/a 😉

Sporty walki bardzo mocno przeciążają narząd ruchu, ale oprócz przeciążeń zawodnicy są narażeni na urazy i kontuzje wynikające z charakteru aktywności. Warto także zwrócić uwagę, że poszczególne sporty walki mają znacząco różne rodzaje i rozkład obrażeń, wynikające ze specyfiki i technik danej dyscypliny. Według statystyk kończyny górne częściej ulegają kontuzjom w judo, głowa i twarz w karate, a kończyny dolne w taekwondo.

U zawodników Muay Thai urazy w obrębie miednicy i bioder i kończyn dolnych są najczęstsze, ze względu na często stosowane ruchy kopnięcia. Prawidłowy ruch wymaga nie tylko mobilności stawów bioder i kręgosłupa, lecz również odpowiedniej stabilizacji centralnej. Jeśli któryś element jest słaby, może prowadzić to do kontuzji i przeciążeń.

Fizjoprofilaktyka i prewencja ma kluczowe znaczenie w działaniu przeciwkontuzyjnym i poprawianiu motoryki podczas treningów, co w sposób oczywisty przekłada się na wyniki sportowe.

Dlatego w fizjoterapii w sportach walki ważna jest znajomość najczęstszych urazów i ich mechanizmów, aby jak najskuteczniej przeciwdziałać kontuzjom i zapewnić jak najszybszy powrót do zdrowia w przypadku ich wystąpienia.

Umów się na terapię już dziś!

Gabinet Anszczak Terapia – Warszawa-Żoliborz, ul. Krasińskiego 16/113

Wizytę możesz umówić na 2 sposoby:

Telefonicznie: 692682260

Poprzez stronę internetową, klikając na przycisk rezerwuj:

Dobrze to znasz – gdy zbliża się okres nie ruszasz się z domu bez tabletek przeciwbólowych i rozkurczowych, ból bywa taki, że chodzisz po ścianach. I większość lekarzy mówi, że taka Twoja natura…
O ile przyczyny bolesnych miesiączek nie są do końca poznane i u każdej kobiety przyczyny mogą być trochę inne (podobnie jak w przypadku migren) istnieją czynniki predysponujące.

W Medycynie Zachodniej możemy do nich zaliczyć:

• zmiany hormonalne

• zmiany ukrwienia w obrębie miednicy mniejszej

• blizny pooperacyjne

• endometrioza

• napięcia trzewne (występujące przy zaburzeniach układu trawiennego)

• napięcia w obrębie więzadeł w okolicy narządu rodnego (spowodowane brakiem ruchu, postawą ciała, przewlekłym stresem, przeciążeniami lub urazami)

Pod kątem Medycyny Chińskiej główne przyczyny bolesnych miesiączek to zaburzenia swobodnego przepływu krwi i Qi – najczęściej problemy z zastojami krwi i zastojami lub niedoborami Qi. Mogą być także spowodowane „zimnem w macicy”. Główne przyczyny to emocje, jak długo tłumiona złość; oraz dieta – spożywanie dużej ilości zimnych i surowych (w medycynie chińskiej jedzenie non stop surówek i jogurtów, zwłaszcza zimą, jest jedną z najbardziej szkodzących opcji diety) lub zaśluzowujących pokarmów.

Terapia bolesnych miesiączek Medycyną Chińską obejmuje zarówno Akupunkturę jak i odpowiednie zalecenia żywieniowe.

Umów się na terapię bolesnych miesiączek akupunkturą już dziś!

Gabinet Anszczak Terapia, Akupunktura – Warszawa-Żoliborz, ul. Krasińskiego 16/113

Wizytę możesz umówić na 2 sposoby:

Telefonicznie: 692682260

Poprzez stronę internetową, klikając na przycisk rezerwuj:

Pistolet to ostatnio jeden z najpopularniejszych przyrządów do autoterapii. Doskonale sprawdza się do domowego użytku w przypadku bólów napięciowych czy regeneracji powysiłkowej.

W przypadku pistoletu bardzo ważne jest zarówno zastosowanie odpowiedniej końcówki masującej, jak i odpowiednie ustawienie głowicy masującej (zazwyczaj pod katem 45*)

Jeśli chcesz dowiedzieć się jak prawidłowo używać tego urządzenia, zapraszam do zapoznania się z moim najnowszym filmem na YT

Ciąża to bardzo szczególny okres, kiedy powinnaś dużo bardziej dbać o siebie i swoje ciało, bo wraz ze wzrostem maluszka jeszcze w brzuchu, a potem ze względu na przeciążenia podczas karmienia czy noszenia dziecka, Twój kręgosłup będzie poddawany coraz większym obciążeniom.

Często zdarza się że problemy bólowe pojawiają się już w ciąży, gdy bobas jest coraz większy zmienia się środek ciężkości, wiec zwiększa się obciążenie kręgosłupa.
Również miednica „szykuje” się do porodu i zmienia się napięcie więzadeł. To wszystko może powodować bóle w obrębie pleców, miednicy, pośladków czy pachwin. W skrajnych przypadkach może wystąpić promieniowanie do nóg, albo po wewnętrznej stronie ud aż do kolana.

Dzięki odpowiednio przeprowadzonym zabiegom masażu i terapii manualnej oraz odpowiednio dobranym ćwiczeniom zazwyczaj bardzo szybko udaje się znacznie zmniejszyć dolegliwości bólowe. Doraźnie można również zastosować kinesiotaping – czyli specjalne taśmy, które w zależności od rodzaju aplikacji mogą rozluźniać przeciążone mięśnie, albo wspomóc stabilizację więzadeł.

Artykuł o tym, w jaki sposób zapobiegać bólom pleców w ciąży znajdziesz tutaj Zapobieganie bólom pleców w ciąży

Jeśli cierpisz na bóle pleców w ciąży już dziś powinnaś umówić się na wizytę.

Przyjmujemy w samym centrum Starego Żoliborza – przy ul. Krasińskiego 16/113 – niecałe 200 m od przystanku Metra Plac Wilsona

Pojawienie się zawrotów głowy jest problemem dość mocno utrudniającym codzienne funkcjonowanie, pacjenci mają strach i niepewność związaną z chodem czy wykonaniem ruchu głowy, jednak często po wykonaniu pełnej diagnostyki pod kątem chorób układu błędnika, przedsionka i ucha wewnętrznego, badania nie wykazują absolutnie żadnych patologii a zawroty głowy są. Dzisiaj zajmę się opisaniem przyczyn zawrotów głowy, które nie są uchwytne w badaniach, natomiast wprawny fizjoterapeuta bez problemu je rozpozna i zastosuje odpowiednią terapię.

Przyczyny zawrotów głowy przy wstawaniu z łóżka – łagodne ułożeniowe zawroty głowy

Pierwszy typ zawrotów głowy to zawroty „łóżkowe”-  są to zawroty pozycyjne pojawiające się podczas przekręcania się z boku na bok (zazwyczaj na konkretną stronę) czy ruchach podczas schylania się lub siadania. Mogą towarzyszyć im również mdłości. Objawy związane są z przemieszczaniem się tzw. otolitów w kanałach wewnętrznych. Otolity, czyli kamyczki błędnikowe to element receptorów grawitacyjnych znajdujących się w błędniku. Problem pojawia się kiedy otolity odrywają się od błony otolitowej i przemieszczają w najniższe miejsce błędnika, czyli do kanału półkolistego tylnego, tam gdzie nie powinny się znajdować. Drażnią w ten sposób receptory odpowiedzialne za  „ustalenie” położenia głowy, a wiec powodują zawroty.

W przypadku tego typu zawrotów głowy terapia jest bardzo szybka i skuteczna i zazwyczaj polega na wykonaniu prostego manewru ułożeniowego głowy pod odpowiednimi kątami, powodującym przemieszczenie się otolitów na swoje miejsce- jest to tak zwany manewr Epleya (film znajdziesz na moim kanale Youtube)

Kręgosłupowe przyczyny zawrotów głowy – kręgosłup szyjny

Drugi powód to napięcie mięśni szyi. Cześć mięśni szyi jest unerwiona przez nerw czaszkowy Dodatkowy – XI, a ten z kolei ten ma pośrednie połączenia z nerwem unerwiający błędnik i ucho. Tutaj  podobnie jak w poprzednim przypadku mogą występować mdłości,natomiast same zawroty pojawiają się bez związku z ruchami głowy.

Trzeci problem to zawroty głowy związane z problemami niestabilności odcinka szyjnego w segmentach C0-1-2. Związane są często z problemem z uszkodzeniem więzadeł skrzydłowatych. Dokładny przypadek terapii takiego pacjenta znajdziecie TUTAJ

Przy naderwaniu więzadeł skrzydłowatych problem będzie wynikał po pierwsze z opisanym powyżej mechanizmem nadmiernego napięcia mięśni szyi, które będą pracować chroniąc uszkodzony segment, a ponieważ będą pracować za siebie i za więzadła, może pojawić się patologiczne napięcie i ucisk na nerw XI.

Kolejny mechanizm powstania zawrotów głowy związanych z niestabilnością odcinka szyjnego będzie związany z samym podrażnieniem struktur opon mózgowych a w skrajnych przypadkach nawet rdzenia!
Stabilność więzadeł skrzydłowatych da się łatwo sprawdzić poprzez testy manualne, natomiast bardzo często nic nie wychodzi w badaniach obrazowych, dlatego, że te wykonywane są w pozycji statycznej. W USA wykonuje się badania Digital Motion X-ray (DMX) które polegają na nakręceniu „filmu” rentgenowskiego. U nas bardzo często wysyłam pacjentów na badania MRI albo badania celowane na ząb obrotnika, ale u połowy osób u których palpacyjnie czuć niestabilność więzadeł skrzydłowatych badania obrazowe nie wykazują nieprawidłowości.

Psychosomatyczne przyczyny zawrotów głowy

Warto też, może z lekkim przymrużeniem oka, spojrzeć na zawroty pod kątem psychosomatycznym.

Wracając do pierwszego zdania artykułu -„pacjenci mają strach i niepewność związaną z chodem czy wykonaniem ruchu”.  Psychosomatycznie zawroty „zatrzymują” Cie przed pójściem dalej, lub przed poruszaniem się -ruch, zarówno ten biomechaniczny jak i „ruch życiowy” w sensie postępowania, traktowany jest podświadomie jako niebezpieczeństwo „jest mi dobrze tak jak jest, boję się co przyniesie zmiana”
Co to znaczy i jak to rozumieć pod kątem sytuacji życiowych? Na przykład od dawna szef Cię mobbinguje, czujesz mocną potrzebę zmiany pracy, ale dalej nic w tym kierunku nie zmieniasz. Albo chcesz odejść od partnera bo czujesz się nieszczesliwy/a, ale wymyślasz powody żeby zostać „dla dobra dzieci”, ze strachu przed samotnością itd. – boisz się zmiany.
Zawroty świadczą o  wewnętrznym konflikcie – powinniśmy pójść dalej, bo coś nam nie służy,  ale zostajemy bo boimy się zmiany.

Terapia zawrotów głowy Warszawa

Jeśli masz problem z zawrotami głowy zapraszam na terapię.
Gabinet Anszczak Terapia
Warszawa, ul. Krasińskiego 16/113

Aktywny triathlonista zgłosił się do mnie na wizytę z problemem wirowania i zawrotów głowy.

Przez 1,5 roku diagnozował to u lekarzy, ale w badaniach obrazowych nic nie wychodziło. Ani błędnik, ani (teoretycznie) odcinek szyjny. Żadna diagnoza nie została postawiona, natomiast zalecenia jakie dostał od lekarzy to propozycja włączenia leczenia środkami psychotropowymi, bo według lekarzy problem miał być rzekomo natury psychosomatycznej.  ⠀

Problem zawrotów był o tyle palący, bo uniemożliwiał nie tylko treningi (wyobraźcie sobie zawroty głowy podczas pływania), jaki i przy codziennym funkcjonowaniu, pacjent relacjonował, że  „non stop czuję niestabilną podłogę i wiruje mi”. ⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀
Po wnikliwym wywiadzie wiedziałam w którym kierunku to zmierza. ⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀
Testy manualne wykazały niestabilność górnego odcinka szyjnego wraz z uszkodzeniem więzadła skrzydłowatego – bardzo ważnej struktury, której uszkodzenie nie wychodzi w żadnych badaniach obrazowych, natomiast sprawny terapeuta bez problemu jest w stanie zbadać tą patologię manualnie. ⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀
Po dwóch terapiach częstotliwość występowania zawrotów głowy spadła z poziomu – „kręci mi się niemal cały czas” do poziomu – „w tym tygodniu zakręciło mi się tylko raz po treningu”. ⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀
Przerażający jest fakt, że wielu pacjentów nie trafia do odpowiednich terapeutów i zapewne kończą na psychotropach. Prowadziłam już kilku pacjentów z podobnym problemem i właśnie takimi zaleceniami…⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀
⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀
Niestety problemy niestabilnościowe górnego odcinka szyjnego często traktowane są w ten sposób – bo diagnostyka obrazowa nic nie pokazuje, a mało kto bada manualnie. ⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀
⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀
Całe szczęście udało się szybko zadziałać!⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀
Dla mnie najważniejsze jest że pacjent przychodzi przeszczęśliwy, bo od roku bał się jakiejkolwiek aktywności a teraz może znów wrócić do pływania na otwartych wodach i normalnych treningów.⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀

Gdy tylko pojawia się więcej słońca większość z nas nie może się doczekać, żeby zrzucić ciężkie, szunrowane buty i wskoczyć w lekkie przewiewne sandały, klapki lub japonki. I o ile jestem gorącą fanką tych pierwszych, to jeśli chodzi o klapki i japonki – uwierzcie mi – dla stopy buty te stanowią takie samo obciążenie jak owiane zła sławą szpilki. Miłośnicy klapek często przytaczają argument, że buty są przewiewne i lekkie, jednak nie zdają sobie sprawy z jakim ryzykiem wiąże się chodzenie w butach, które nie mają jakichkolwiek zapiętków czy pasków na pięcie, a chodzenie w nich to dla stopy ogromny wysiłek – przede wszystkim musimy przytrzymać paluchami obuwie,  aby nam nie spadło. Zmienia też cały wzorzec chodu, a więc może możne powodować bóle stawów skokowych, kolan, bioder i przyczyniać się do kontuzji stóp. Dużo bardziej zdrowe jest chodzenie boso o czym pisałam tu -> Chodzenie boso

Dlaczego chodzenie w japonkach i klapkach jest szkodliwe?

Podczas chodzenie w obuwiu sznurowanym lub posiadającym paski mięśnie stopy i łydki zajmują się tym czym powinny, czyli prawidłowym ustawieniem podczas podparcia i prawidłową propulsją, czyli przetaczaniem podczas odrywania stopy od ziemi. W butach pozbawionych pięty stopa musi pracować nad utrzymaniem buta na stopie – napinają się mięśnie krótkie stopy – gównie zginacze, zmienia się też sposób stawiania stopy na ziemi, wobec czego silniej pracują mięśnie łydek i stóp.
Chodzenie w klapkach i japonkach może powodować:
Bóle stóp
Bóle łydek i Bóle bioder (ciągniemy stopę, zamiast jej przetaczać, co powoduje wzmożony i nienaturalny ruch i pracę mięśni całej kończyny)
Zapalenie rozcięgna podeszwowego
Może przyczynić się do pogłębiania haluksów

Zawsze wybierając buty, nie tylko sandały, zwróćmy przede wszystkim uwagę na wygodę a nie wygląd. Aby buty nie uwierały i nie ocierały stopy. Bo jeśli mamy obtartą piętę, to zaczynamy podświadomie inaczej ustawiać stopę, tak aby nie bolało i będziemy szli na przykład obciążając samo przedstopie lub bok stopy. O ile przy przejściu 100-200 m nie będzie problemu, to po przejściu kilometra możemy nabawić się stanu zapalnego ścięgien. Japonki mogą być dobrym rozwiązaniem na basenie, gdzie do przejścia mamy 50 metrów, ale już nie na ulicę czy plażę

Absolutnie unikajcie klapeczek na obcasie i ciężkich masywnych japonek – w tym nie da się w ogóle chodzić – w pierwszym przypadku nie dość, że stopa jest ustawiona na śródstopiu, to dodatkowo brakuje stabilizacji na pięcie. w takim bucie nie da się chodzić w ogóle! W przypadku masywnych japonek – palce muszą pracować jeszcze bardziej niż w normalnych japonkach – problem przeciążenia struktur więzadłowych i mięśni mamy murowany.

Jeśli jesteśmy na piaszczystej plaży wybierajmy chodzenie boso, to doskonały trening dla stóp – więcej o chodzeniu boso przeczytasz TU

W niektórych przypadkach operacja stabilizacji kręgosłupa lędźwiowego to jedyne wyjście przy dużych problemach dyskopatycznych związanych dodatkowo z kręgozmykiem.
Stanom po operacji często towarzyszy duży strach, związany z pamięcią bólu przedoperacyjnego i obawą, „żeby nie zepsuć stanu po operacji”. U moich Pacjentów często zauważam bardzo duże obawy przed ruchem i znaczne usztywnienie tułowia – nawet u Pacjentów, którzy trafiają do mnie po 2 miesiącach po operacji. Więc główne pytanie Pacjentów brzmi zawsze – co mogę a czego nie mogę robić po operacji; czy w ogóle i kiedy mogę zacząć aktywność fizyczną?

Tak na prawdę, okres po operacji powinniśmy podzielić na kilka etapów:

ETAP 1 po operacji kręgosłupa lędźwiowego

Etap pierwszy to okres od operacji do 8 tygodnia po. Jest to okres kluczowy, kiedy dochodzi do gojenia się i przebudowy tkanki kostnej wokół stabilizacji, mocowania implantów.

Na co należy zwrócić szczególną uwagę w tym okresie? Jest to, jak już wspomniałam przede wszystkim okres który w znacznym stopniu determinuje gojenie i do okresu 8 tygodnia należy ściśle przestrzegać zakazu zginania tułowia, pochylania się i rotacji, aby tkanka kostna wokół implantów prawidłowo się goiła

Tak naprawdę rehabilitacja powinna rozpocząć się już w pierwszej dobie po operacji. Będą to rzeczy podstawowe jak pionizacja, nauka prawidłowego wstawania z łóżka i siadania i instruktaż postępowania w domu.

Gorset stabilizujący należy nosić do 8 -10 tygodnia, w zależności od zaleceń lekarza i własnych odczuć.

Jeśli w dalszym ciągu masz parestezje lub mrowienie, nie martw się, ale skonsultuj to z fizjoterapeutą. Czasami po operacji jest to normalna sprawa i nerw potrzebuje czasu na regenerację. Może też zdarzyć się tak, że pojawia się odczucia pieczenia w kończynach miejscowe albo wędrujące, których wcześniej nie było – dzieje się tak czasami ze względu na podrażnienie struktur układu nerwowego podczas operacji, albo poprzez napięcia powięziowe związane z aktywacją punktów spustowych w mięśniach lub ciągnięcia struktur powięziowych z okolicy blizny. Dobry terapeuta powinien sprawdzić czy problem pochodzi ze struktur nerwowych czy mięśniowo-powięziowych i w zależności od problemu wykonać odpowiednią terapię.

Jeśli miałeś niedowłady, które w dalszym ciągu się utrzymują, powinieneś codziennie wykonywać ćwiczenia neurorozwojowe nastawione na powrót funkcji kończyny i chodu (najlepiej pod kontrolą fizjoterapeuty, są to specjalistyczne ćwiczenia dobierane zawsze pod kątem twojego problemu). Niestety wymaga to czasu i cierpliwości – układ nerwowy potrzebuje czasu na regenerację, więc powrót siły w kończynach może trwać nawet 4-6 miesięcy.

Zabiegi fizjoterapeutyczne, które powinieneś mieć wykonywane w tym okresie to przede wszystkim rozluźnienie tkanek miękkich, delikatne ćwiczenia rozluźniające biodra i miednicę, mobilizacja blizny (wprowadzana jest w momencie, gdy blizna jest zagojona), wprowadzanie napięć stabilizujących miednicę i kręgosłup.
Procesy gojenia mogą być wspomagane zabiegami fizykoterapeutycznymi (pole magnetyczne, laser, prądy interferencyjne)

Siedzenie po operacji stabilizacji

Pozycję siedzenia należy wprowadzać bardzo powoli. Przez pierwsze 2 tygodnie nie należy siedzieć w ogóle a w przypadkach gdy jest to konieczne – jak transport ze szpitala do domu – ustawić fotel pasażera pod kątem pozycji półleżącej. Następnie stopniowo można wydłużać czas siedzenia – ale tylko na okres posiłków – 5 minut dziennie, stopniowo zwiększając do 20 minut w okresie 8 tygodnia po operacji.

Pozycja podczas snu i wstawanie z pozycji leżenia po operacji

Sen jest kluczową częścią procesu uzdrawiania. Ale musisz przestrzegać odpowiednich pozycji snu, aby chronić kręgosłup. Jeśli śpisz na plecach, włóż poduszkę pod głowę i kolana. Jeżeli wolisz spać na boku, umieść poduszkę między kolanami. Kiedy wstajesz z łóżka, wykonuj to w następujący sposób -Zegnij kolana, przeturlaj się na bok (tułów sztywno razem z miednicą), a następnie odepchnij tułów rękoma do siadu, jednocześnie opuszczając nogi poza leżankę. Codziennie rób drzemki przed obiadem lub kolacją. To pomaga Twojemu organizmowi w leczeniu i regeneracji.

Schylanie i czynności dnia codziennego po operacji kręgosłupa lędźwiowego:

Jak już wspomniałam przez pierwszych 8 tygodni po operacji należy bezwzględnie przestrzegać zakazu schylania. Przy czynnościach takich jak mycie zębów w pierwszych dniach należy korzystać z kubka do mycia zębów. Wypluwając pianę należy wypluć ją do kubka, po tygodniu, dwóch, podczas mycia zębów należy oprzeć drugą rękę o ścianę stabilizując tułów.
Prysznic bierzemy na stojąco, w przypadku kobiet głowę myjemy również w pozycji stania, bez pochylania i zginania szyi.
Zakładanie  butów należy wykonywać na siedząco, kładąc stopę na przeciwne kolano.
Chodzenie jest jak najbardziej wskazane a dystans powinien być zwiększany z dnia na dzień, na tyle na ile pozwala na to samopoczucie i komfort.

Unikaj prowadzenia pojazdu przez 8 tygodni po operacji lub dłużej, jeśli występuje znaczna utrata funkcji lub odczucia w jednej lub obu nogach / stopach. Powinieneś być w stanie wygodnie siedzieć w pozycji kierowcy, prowadzić, obracać się, aby spojrzeć w lustro i mieć 100% czas reakcji na zatrzymanie awaryjne. Do 12 tygodnia nie powinieneś siedzieć za kółkiem dłużnej niż 30-45 minut dziennie.

Przez pierwsze 8 tygodni podnosić tylko do 1 kg (½ pełnego czajnika), a następnie powoli zwiększać obciążenia,

Aktywność seksualna, czyli seks po operacji kręgosłupa

Zaleca się, aby nie angażować się w aktywność seksualną przez pierwsze dwa do sześciu tygodni po operacji.

Przyjmij początkowo bardziej pasywną rolę. Dla mężczyzn najlepszą pozycją jest leżenie na plecach, dla kobiet pozycja na plecach (mężczyzna opiera się na rękach, tak aby nie kłaść się ciężarem ciała na partnerce), lub na jeźdźca. Również pozycje boczne są wskazane, bo nie wywierają znacznych obciążeń na kręgosłup.

Staraj się trzymać kręgosłup prosto i unikać gwałtownych ruchów miednicą i skrętów tułowia. I przede wszystkim wolno i ostrożnie. Porozmawiaj o tym ze swoim partnerem, jeśli masz obawy.

Etap II – 8-12 tydzień po zabiegu:

W tym okresie powinieneś zacząć powoli wracać do normalnych aktywności: możesz coraz bardziej wydłużać czas siedzenia (o ile na prawdę musisz, siedzenie nigdy nie jest korzystne dla kręgosłupa), jeździć samochodem. Na zajęciach fizjoterapii powinieneś mieć ćwiczenia stopniowo zwiększające ruchomość kręgosłupa, wzmacniające mięśnie stabilizujące kręgosłup i rozluźniające partie przykurczone i objęte restrykcjami.

Etap 3 – 12-18 tydzień po zabiegu

Cóż, po 3-4 miesiącach najczęściej kończy się błogi okres zwolnienia lekarskiego. Powinieneś coraz swobodniej poruszać się. zaawansowana rehabilitacja umożliwiająca powrót do pracy zawodowej obejmująca dalsze ćwiczenia wzmacniające i uelastyczniające gorset mięśniowy, trening postawy, inicjowanie pozycji zgięciowych, stabilizacja tułowia i prawidłowego ustawienia miednicy.

Aktywność fizyczna po operacji stabilizacji kręgosłupa:

Jak już wspomniałam, lekkie ćwiczenia powinny być wykonywane od 6-8 tygodnia po operacji, po 12 tygodniu rozpoczynamy intensywniejsze zajęcia.
Przy prawidłowo prowadzonej rehabilitacji po ok 4-6 miesiącach można wrócić do mało obciążających, rekreacyjnych aktywności fizycznych jak pilates, basen (najbardziej wskazane jest pływanie grzbietem. Jeśli dobrze pływasz kraulem i żabką, również nie powinieneś rezygnować z tych styli, badania mówią,  że obciążenie na kręgosłup nie jest większe niż przy siedzeniu –  więcej o pływaniu przy problemach z kręgosłupem – pod tym linkiem), jazda na rowerze (najlepszy jest rower miejski, przy rowerach górskich czy szosowych ustawienie kręgosłupa jest w zgięciu, czyli bardzo niekorzystne i obciążające) czy lekkie bieganie.
Po roku, po odpowiednim przygotowaniu można wrócić do normalnej aktywności – biegania, gier drużynowych czy  zajęć fitness.
To na co trzeba uważać to gwałtowne podskoki – skoro została zrobiona stabilizacja to nasz kręgosłup był po prostu niestabilny – wynika to z budowy stawów i napięcia więzadeł, a więc takie zajęcia jak skakanie na trampolinach, zajęcia fitness z intensywnymi podskokami itp, będą szkodzić na segmenty kręgosłupa ponad stabilizacją i są zdecydowanie nie zalecane!

Po powrocie do pracy warto co jakiś czas odwiedzać fizjoterapeutę, aby porozluźniać mięśnie i skontrolować ćwiczenia. Ponieważ masz 2 lub 3 segmenty unieruchomione, segmenty powyżej przejmują stopnie ruchomości z segmentów które zostały unieruchomione, a więc będą bardziej podatne na przeciążenia. U niektórych pacjentów wykonywana jest także odtworzenie lordozy, przez odpowiednie dogięcie prętów stabilizujących, więc cały układ mięśniowy będzie się dostosowywał to nowej „lordozy”, co może trwać nawet do 3 lat.
Warto poddawać swój kręgosłup „regularnym przeglądom i serwisom fizjoterapeutycznym”, aby problemy bólowe więcej się nie pojawiały.

Obejrzyj również mój film na Youtube!

Suche igłowanie jest zabiegiem fizjoterapeutycznym polegającym na przebiciu cienką igłą skóry i stymulacji igłą powięziowych punktów spustowych mięśni i tkanki łącznej.  Jest metodą leczenia problemów bólowych  narządu ruchu,  wynikających  z przeciążeń,  zaburzenie ruchomości,  zastarzałych urazów. Doskonale sprawdza się także przy terapii starych blizn.

 W jaki sposób działa  suche igłowanie?

Czym suche igłowanie różni się od akupunktury?

Suche Igłowanie Warszawa Żoliborz

Jeśli zmagasz się z bólami mięśniowo-powięziowymi umów się już dziś na wizytę. Podczas takiej wizyty terapeutycznej najpierw badam pacjenta i szukam przyczyn bólu, potem wykonuję rozmasowanie tkanek oraz szukam punktów bolesnych i powiązanych z dysfunkcją a na koniec wykonuję zabieg suchego igłowania.

Skoliozy są schorzeniem związanym z asymetrią kręgosłupa. Najczęściej pojawiają się w okresie dziecięcym, zwłaszcza przy skoku pokwitaniowym. Zdarzają się też skoliozy wrodzone u niemowlaków lub skoliozy związane z procesem starzenia się i zmian zwyrodnieniowych.  Skoliozy powodują nie tylko problem asymetrii tułowia i ustawienia ciała, ale w zaawansowanych przypadkach mogą mieć powikłania związane z układem oddechowym (zniekształcenia klatki piersiowej), naczyniowym, oraz powodować duże problemy bólowe.  Odpowiednio szybkie zdiagnozowanie problemu i terapia w większości przypadków wpływa na znaczne zmniejszenie lub zupełne wyeliminowanie problemu.

Definicja skoliozy

Zacznijmy od tego czym jest sama skolioza, bo bardzo często wyobrażenie o skoliozach jest błędne. Skolioza to nie tylko skrzywienie „w bok” czyli w płaszczyźnie czołowej, ale również zaburzenie w płaszczyźnie przednio tylnej – strzałkowej. Skolioza jest więc deformacją trójwymiarową. Oprócz tego, że będziemy mieli bardziej wystające po jednej stronie żebra, albo niżej ustawiony bark, to będą też występować zaburzenia w postaci garbu żebrowego (na plecach wystającego do tyłu) po stronie wypukłej i wgłębienia -zapadnięcia się po stronie wklęsłej.

Jak sprawdzić, czy moje dziecko ma skoliozę?

Początki problemów skoliotycznych często zaczynają się od obserwacji przez rodziców braku symetrii barków, albo „krzywego” stania.

U dzieci z początkami skoliozy możesz zauważyć:

• pochylenie na jedną stronę i  nierówne stanie
• nierówne ustawienie barków
• wystające żebra po jednej stronie
• asymetryczne wcięcia w talii
• nierówne lub skręcone ustawienie bioder
• pochylenie głowy na jedną stronę oraz wady asymetrii zgryzu
• Asymetria podczas schylania – jedna strona pleców jest wyżej niż druga
• Nierówne ustawienie obojczyków albo łopatek

Jeśli zauważasz tego typu asymetrie, najlepiej jak najwcześniej skonsultować się z fizjoterapeutą i lekarzem, aby rozpocząć diagnostykę i terapię.

Diagnostyka skolioz

Badanie podstawowe obejmuje ocenę wzrokową postawy ciała dziecka oraz test skłonu  tułowia w przód wraz z pomiarem kąta rotacji tułowia wykonywanym za pomocą skoliometru (rodzaj poziomicy). Obowiązkowe jest wykonanie zdjęcia RTG- koniecznie z miednicą a w niektórych przypadkach także całej sylwetki.

Podział skolioz

Jest kilka głównych podziałów skolioz.

Podział ze względu na wartość kątową skrzywienia

Pierwszy, najważniejszy opiera się o wartość wielkości kątowej skrzywienia (mierzonych metodą Cobba)

• I stopnia, skoliozy o kącie 10–24 stopni,
• II stopnia, skoliozy o kącie 25–40 stopni,
• III stopnia, skoliozy o kącie 50 stopni i powyżej.
• Do wartości 10 stopni mówimy jedynie o postawie skoliotycznej.

W kolejnych klasyfikacjach jest trochę poplątania – jedne są opisywane ze względu na wiek wystąpienia inne ze względu na przyczynę, przy czym te klasyfikację trochę się przenikają.

Podział skolioz ze względu na wiek

Podział ze względu na wiek wystąpienia skrzywienia będzie obejmował począwszy od narodzin – skoliozy wrodzone – spowodowane zaburzeniami rozwoju kręgosłupa już w łonie matki. Czasem kręgi nie tworzą się w pełni, lub pojawiają pojawiają się zrosty kręgów.
Kolejne typy w podziale wg wieku określane są głównie jako skoliozy idiopatyczne –
będą to skoliozy wczesnodziecięce (EOS)- pojawiające się przed 10 rokiem życia; skoliozy młodzieńcze (AIS), występujące w okresie po 10 roku życia i w okresie pokwitania. Występują również skoliozy wieku podeszłego, dzielące się na dwa typy – jako progresja wcześniejszego niewielkiego skrzywienia lub powstające na skutek zmian degeneracyjnych związanych z wiekiem.

Podział skolioz ze względu na przyczynę występowania

Dla mnie najbardziej adekwatny podział to podział ze względu na przyczynę występowania, chociaż tu będę miała sporo uwag to ostatniej grupy, czyli skolioz idiopatycznych, ale zacznijmy od początku. Pierwszy typ to skoliozy nerwowo-mięśniowe, spowodowane schorzeniami jak dystrofie, mózgowe porażenie dziecięce. Drugi typ to wymienione już w akapicie powyżej skoliozy wrodzone. I trzeci czyli wrzucone do wora wszystko co się w powyższych nie znajduje czyli skoliozy idiopatyczne – i te dziecięce i te wieku starczego

Skoliozy Idiopatyczne – przyczyny powstania

Skolioza Idiopatyczna, jest to skolioza o nieznanej przyczynie.  Według mnie takie określenie nie powinno być w ogóle używane!
Zastanówmy się, czy coś może powstawać bez przyczyny? Nie, przyczyna może być co najwyżej  przez nas nie odkryta. Takie określanie jest trochę zwalnianiem fizjoterapeutów i lekarzy „z myślenia”, szukania przyczyny i prawidłowej diagnozy, bo ta jest często podstawą do odniesienia sukcesu w terapii. Wśród „idiopatycznych” do worka są wrzucane zarówno te o jasnych wzorcach –  spowodowane zaburzeniami oddychania/wzorca oddechowego jak i te wisceralne. A także cała reszta innych przypadków.

Podział skolioz idiopatycznych

Przez wiele lat powstawanie skolioz idiopatycznych wiązane było z najróżniejszymi czynnikami, poczynając od nieprawidłowego siedzenia (może ono wywołać lekką asymetrię, ale nie skoliozę), po problemy metaboliczne i zmiany hormonalne związane z okresem wzrostowym.

W tej chwili istnieje kilka najbardziej prawdopodobnych biomechanicznych teorii przyczyn powstawania skolioz „idiopatycznych”, które przedstawię poniżej.

Skoliozy i zaburzenia długości kończyn

Skoliozy związane z nierówną długością kończyn, która ujawnia się podczas wzrostu dziecka. Na skutek tego, żę jedna noga jest krótsza, cała miednica i kręgosłup ustawiają się tak, aby wyrównać związany z tym dysbalans i zaburzenie środka ciężkości, co będzie objawiało się asymetrycznym ustawieniem miednicy i kręgosłupa w postaci skoliozy. Do grupy tej można również zaliczyć wrodzone dysplazje jednego ze stawów biodrowych, które również będą przyczyniały się do opisanej wyżej dysfunkcji. W tym przypadku postępowanie powinno najpierw polegać na dokładnej diagnostyce, następnie wykorzystaniu wkładek wyrównujących a następnie zastosowaniu odpowiednich ćwiczeń

Skoliozy i zaburzenia wzorca oddechowego, wynikające z asymetrii pracy przepony.

Te według mnie są jednym z częstszych przyczyn powstania skolioz. Przepona jest najaktywniejszym mięśniem oddechowym, który działa całą dobę, non stop, bez chwili wytchnienia. Jest też mięśniem asymetrycznym, miedzy innymi ze względu na rozmieszczenie narządów wewnętrznych.  Lewa cześć przepony jest mniejsza a prawa większa. U większości osób ten fakt nie będzie wywoływał dużych zaburzeń, ale jest cześć osób, u których problemy z pracą przepony będą się bardzo szybko manifestowały przy wystąpieniu określonych czynników. Są to głównie problemy z oddychaniem o podłożu alergicznym, wady zgryzu, lub spowodowane innymi czynnikami powiązanymi z nadmiernym oddychaniem przez usta. Kolejne czynniki, które w większości objawiają się w wieku dorosłym, ale nie można wykluczyć ich również w wieku dziecięcym to przewlekły stres, nerwowość i znów związane z tym procesy hiperwentylacji i zaburzenia wzorca oddechowego

Wzorzec ten będzie się prezentował głównie w następujący sposób – wyżej ustawiony lewy bark, skłon boczny głowy w lewo wraz z rotacją w lewo, rotacja lewego talerza biodrowego i orientacja w Prawo wraz z flarą żebrową z lewej strony i kontrrotacją tułowia w lewo. I tak właśnie wygląda również jeden z częstszych wzorców skoliozy – skolioza dwułukowa Lewostronna lędźwiowa i prawostronna piersiowa.

Poniżej przedstawiam zdjęcia ze spektakularnego zmniejszenia „skoliozy” w ciągu miesiąca, za pomocą jedynie ćwiczeń oddechowych i przetorowujących pracę przepony i wzorce miednicy.

Skoliozy wisceralne

Ta teoria bazuje na rozwoju embriologicznym i rozmieszczeniu narządów wewnętrznych, oraz związanych z nimi napięć powięziowych. W rozwoju embrionalnym w 5-6 tygodniu dochodzi do rotacji zalążków żołądka ” o 180 stopni w stronę prawą. Jeśli obrót nie dokona się całkowicie, powstają napięcia i naprężenia na tkankach powięzionych. To tłumaczy też dlaczego do uwidocznienia skolioza dochodzi podczas okresu szybkiego wzrostu – kiedy tkanki powięzione narządów nie nadążają za rosnącym organizmem. W badaniach osób z situs inversus czyli urodzonych z całkowicie lustrzanym odbiciem narządów wewnętrznych niż u normalnej populacji (czyli tak jak normalnie serce jest po lewej a wątroba po prawej, osoby te mają narządy rozmieszczone dokładnie na odwrót) wykazano że wypukłość skoliozy i anatomia narządu są ze sobą powiązane. Czyli szczyty skrzywień u tych osób były dokładnie po drugiej stronie niż u badanych z normalnym rozmieszczeniem narządów.

W przypadkach skolioz wisceralnych wypukłość skrzywienia jest przeciwna do orientacji narządu (np. skolioza wątrobowa będzie z wypukłością po L stronie). Tutaj w terapii oprócz ćwiczeni niezwykle ważna będzie również praca na narządach wewnętrznych i manipulacje wisceralne.

 Skoliozy prawdziwie idiopatyczne

Ostatnią grupą będą wrodzone zaburzenia, jednak nie sklasyfikowane jako skolioza wrodzona, gdzie jak przypomnę klasyfikacja wymienia wrodzone zaburzenia budowy kręgów kręgosłupa ujawniające się już po urodzeniu. To tu będą znajdowały się skoliozy zarówno dziedziczone, jak i powstałe z nieprawidłowego ułożenia płodu a także zaburzeń rozwojowych i napięć powięzionych. Tak na prawdę bardzo ciężko jest stwierdzić, co jest wadą wrodzoną a co nabytą, jeśli nie  jest to wrodzone zaburzenie budowy kręgu. Często Pacjenci lub ich rodzice mówią o tym, że również ktoś z rodziny miał lub ma tak samo przebiegające skrzywienie, co świadczyło by o dziedziczności tego typu schorzenia, ale jest dość mało badań na ten temat. Tu będą też znajdowały się skoliozy o podłożu metabolicznym, ale problem jest jeden – o ile w skoliozach innego typu wykonuje się zawsze podstawową diagnostykę – oglądania plus RTG, skoliozy związane ze wzorcem oddechowym czy wisceralne można zbadać w trakcie diagnostyki fizjoterapeutycznej o ile terapeuta ma odpowiednią wiedzę, o tyle w przypadku skolioz nie wykonuje się badań pod kątem zaburzeń metabolicznych czy hormonalnych – te są robione tylko w przypadku naukowych badań klinicznych…

Terapia skolioz

Pierwszym ważnym elementem jest dokładna diagnostyka.

Według wskazań Society on Scoliosis Orthopaedic and Rehabilitation Treatment w skoliozach powyżej 25* powinno być prowadzone leczenie gorsetowe plus fizjoterapia. Stosowane gorsety to najczęściej gorset typu Cheneau, czasami poprzedzone gorsetowaniem gipsowym na 2-4 tygodnie.

Jeśli chodzi o leczenie operacyjne, to decyzja zależy zawsze od indywidualnych przypadków, ich progresji skrzywienia i wartości kątowych skrzywienia. Zazwyczaj są to wartości powyżej 40* skrzywienia. Ważnym elementem jest też występowanie zaburzeń neurologicznych czy dużych dolegliwości bólowych

Skoliozy poniżej 25* prowadzone są metodami fizjoterapeutycznymi – czyli poprzez odpowiedni dobór ćwiczeń i technik manualnych.